Σσσ...

……και άντε τώρα, να ξαναβγάλεις το Φίδι από την τρύπα. Ποιο Φίδι; Μα τον Εωσφόρο, φυσικά! Γιατί καλά έδωσε το Μήλο στην Εύα, πήγε όμως και ξανακρύφτηκε το σκασμένο…

Ένας καλός τρόπος θα ήταν ν’ αρχίσω να του παίζω ινδικές μελωδίες στην φλογέρα, αλλά…

Λέτε γι αυτό να έπαιζε φλογέρα ο Πάνας; Επειδή το Φίδι έκανε μισοτελειωμένες δουλειές;

Τι είπατε; Ήταν από άλλο ανέκδοτο ο Πάνας; Α, ναι. Είχε κολλητό τον Προμηθέα… Ε, καλά. Τι Εωσφόρος, τι Προμηθέας.

Εντάξει, δε λέω. Την Εύα την πέταξαν από τον Παράδεισο, την Πανδώρα την έριξαν στην Κόλαση.

Μάλλον για να είμαστε πιο ακριβείς, η Πανδώρα τα έκανε «Κόλαση»!

Έτσι κι αλλιώς, λένε, πως σαν πρότυπο γυναικείας ομορφιάς ήταν μια «κόλαση» από μόνη της!

Ω Θεέ μου! -αυτό ήταν σχήμα λόγου- Τι γράφω η «συγγραφέας»… Αλλά και τι να κάνω; Πώς να βγάλω το Φίδι από την μαύρη του την τρύπα όταν η «τρύπα» είναι μέσα στο κεφάλι μας;

Μάλλον γι αυτό οι συνομήλικοι της Πανδώρας άνοιξαν το Πιθάρι που τους κουβάλησε. Το πέρασαν για τρύπα.

Κεφάλι… Τρύπα… Η Εύα…. Το Μήλο… σαν πολλά σεξουαλικά υπονοούμενα δεν μαζεύτηκαν; Και που κολλά σ’ αυτά το Δέντρο της Γνώσης;

Λέτε το Πιθάρι να συμβολίζει την κρανιακή κοιλότητα; Και όλα τα δεινά που ξέφυγαν να μην είναι παρά μονάχα οι μαύρες μας οι σκέψεις;

Αυτό το «άνοιξε – κλείσε» στο πιθαρο-καπάκι, μήπως είναι τελικά ο τρόπος που δουλεύει το μυαλό μας;

«Να είσαι ανοιχτόμυαλος!» συμβουλεύουμε τους γύρω μας. Γιατί; Γιατί χρησιμοποιούμε αυτή την έκφραση και όχι κάποια άλλη;

Και πώς δουλεύει –λέμε τώρα– το μυαλό μας;

Ωχ! Τι ερώτηση; Έκανα μια τρύπα στο νερό! Εμ αυτά παθαίνεις όταν μπαίνεις στο «τρυπάκι» των λέξεων! Όταν κάθεσαι και γράφεις λέξεις αντί να σφυρίζεις αμέριμνα σαν τον φίλο μας το Διαμαντή …ε, συγνώμη τον Εωσφόρο ήθελα να πω!

Αλήθεια, πώς επικοινωνούμε στην βρεφική ηλικία, πριν μάθουμε να μιλάμε; Αν δεν ξέραμε να μιλάμε, αν δεν είχαμε λέξεις, πώς θα επικοινωνούσαμε μεταξύ μας;

Να μια καλή ερώτηση! Άντε να δούμε τώρα πώς θα γράψω την απάντηση…