Σημείωμα στη νέα έκδοση

Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας γεννήθηκε σε ανύποπτο χρόνο παίρνοντας έμπνευση από μια νοερή εικόνα που ήρθε από το “πουθενά”. Την εικόνα της πρώτης σκηνής που εξελίσσεται στη μεγάλη σοφίτα πλάι στο Σηκουάνα. Κι ένας, ένας γεννήθηκαν και οι ήρωες. Και μαζί τους, η πλοκή της ιστορίας. Μιας ζωντανής ιστορίας.

Όπως κάθε τι ζωντανό, σ’ όλα αυτά τα χρόνια που μεσολάβησαν ανάμεσα στην πρώτη (2002) και την παρούσα έκδοση, η ιστορία συνέχισε να εξελίσσεται.

Έτσι σαν αποτέλεσμα, με το παρόν βιβλίο, κρατάτε στα χέρια σας μια πιο ολοκληρωμένη εκδοχή της, καθώς σ’ αυτή την έκδοση, υπάρχουν κομμάτια της πλοκής που είτε “δεν είχαν ακόμη συμβεί” είτε, τότε, δεν μπορούσαν να ειπωθούν.

Κι αν υποθέτετε πως για τον ίδιο λόγο έχω παραλείψει να αναφέρω κάποια άλλα, δεν πέφτετε έξω. Ποτέ δεν υπονόησα ότι ξέρω τα πάντα και, επίσης, παίζω συνήθως με τους υπάρχοντες κανόνες του παιχνιδιού. Εκτός κι αν μπορώ να προσθέσω νέους...

Θεσσαλονίκη, 2014

Ειρήνη Λεονάρδου

*το βιβλίο προλογίζει ο Γιώργος Μπαλάνος

Λώρεν Όζενμπουργκ-Τέρρα Ελ

Του είχε πει πως στον τόπο της, ένα μακρινό Αστερισμό του Γαλαξία, δεν χρησιμοποιούσαν πλέον ονόματα. Όχι τουλάχιστον έτσι όπως εννοούσαν τα ονόματα στο δικό του τόπο. Ο κάθε άνθρωπος, το κάθε ον, του είχε εξηγήσει, σύμφωνα με τις Ιδιότητες της Ύπαρξης του κατέχει και εκπέμπει τη δική του ενέργεια σε μια απόλυτα ξεχωριστή συχνότητα, που ανιχνεύεται και αναγνωρίζεται από τους άλλους. Αυτό προσέδιδε στον καθένα ένα δικό του ξεχωριστό “χρώμα”, μια ταυτότητα, μέσω της οποίας γίνονταν εφικτή και η επικοινωνία. Μπορούσε να “μεταφράσει” την προσωπική της δόνηση σε ήχο, μόνο στην ελληνική γλώσσα, κι αυτό επειδή μόνο τα ελληνικά γράμματα απέδιδαν τις αντίστοιχες ιδιότητες.

Έτσι, το όνομα της θα είχε τον ήχο “Μεη Ην” και τα συγκεκριμένα γράμματα απέδιδαν την προσωπικότητα της που είχε ως, Χαρακτηριστικό Γνώρισμα (Μ) την Διαχρονικότητα (Ε) Ηγετικών Ιδιοτήτων (Η) και ειδικότερα, Ανώτερη (Η) Διανόηση (Ν).

Ο Λώρρεν αποφάσισε, για χάρη ευκολίας να τη φωνάζει Μέη, την σκέφτονταν όμως πάντα σαν Μεη-Ην γιατί πράγματι η δόνηση αυτού του ήχου ήταν πολύ κοντά σ’ αυτό που θα λέγαμε “ατομικότητα” της.

Αλλά βέβαια, υπήρχαν πολλά πράγματα που τα καταλάβαινε, άγνωστο πώς, δεν μπορούσε όμως να τα “μεταφράσει” σε καμιά από τις γνωστές του γλώσσες. (.......)

Πάζλ

Είχε περάσει ήδη περισσότερο από ένα εικοσιτετράωρο, μετά την επιστροφή τους από το βουνό και ακόμη ήταν αναστατωμένοι από την περιπέτεια τους. Οι σκέψεις και οι συζητήσεις τους, περιστρέφονταν συνεχώς γύρω από την εμπειρία τους και καθώς είχαν πια κοιμηθεί και ανακτήσει τις δυνάμεις τους, συγκεντρώθηκαν στην αυλή για απογευματινό καφέ και κουβέντα.

Ο καθηγητής Γεράκης ήθελε να ακούσει λεπτομέρειες, αλλά και να ξεκινήσουν την ανάλυση του κειμένου, κάτι που ύστερα από τα τελευταία γεγονότα, είχε περάσει σε δεύτερη θέση. Και όπως έδειχνε η κατάσταση θα παρέμενε προς το παρόν έτσι, μιας και η συζήτηση έμελλε να ακολουθήσει τις λαβυρινθώδεις διαδρομές της Αναζήτησης.

«Κατ’ αρχήν, και εφ’ όσον έχετε πλέον αποφασίσει να μπείτε ενεργά στο χώρο της Αναζήτησης, πρέπει να ξέρετε πως η ενασχόληση με αυτά τα θέματα είναι πρωτίστως τρόπος ζωής…» τους διευκρίνισε, όταν ζήτησαν να τους πει την γνώμη του.

«Όσον αφορά τώρα το γεγονός που βιώσατε, και σύμφωνα με την θεωρία, αλλά κυρίως από την εμπειρία μας, είχατε την τύχη να βρεθείτε την κατάλληλη στιγμή, με τις κατάλληλες προϋποθέσεις, στον κατάλληλο τόπο! Ένα Ιερό Τόπο Δύναμης ή αν θέλετε, σε μια Κοσμική Πύλη!" (.......)

Άβυδος – Αίγυπτος

Το βλέμμα της αναζήτησε με αγωνία το ποθητό σημάδι και το πρόσωπο της φωτίστηκε από χαρά όταν το εντόπισε στη βορινή πλευρά της στήλης. Το δέος της πρώτης επαφής με το χιλιόχρονο παρελθόν, διαδέχτηκε η συγκίνηση της επιτυχίας. Τα δάκρυα θόλωσαν τα μάτια της κι ένιωσε την καρδιά της να χτυπά τόσο δυνατά που κόντευε να σπάσει. Ήταν εκεί! Ο Μέγας Αρχιερέας Μενεφθά τους κοιτούσε από το καρτούς του αυστηρά, ήταν όμως εκεί!

“Έφυγα αλλά είμαι πάντα εδώ

με την ευλογία του Χαρμάκχι

Μέγας Φύλακας και τιμωρός των βέβηλων.

Εγώ ο Μενεφθά, που όσο ζούσα ήμουν

Μέγας Αρχιερέας του Φθα

και εκλεκτός του βασιλιά Ναρμέρ

και του γιου του Ώρου Αχά

Πιστός στο καθήκον

περιμένω εκείνους

που θα με ακολουθήσουν

κάτω από το φως της Γνώσης

Για να τους οδηγήσω

στο υπέρτατο αγαθό

της Μεγάλης Μυστικής Αλήθειας.

Είθε οι Θεοί να μας προστατεύουν.

(.......)

αντί επιλόγου

.......Κι αν πτωχική την βρείς, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.

Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,

ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.

Κ. Καβάφης